Çocukken annenizin size giydirdiği meyve baskılı kazakları hatırlarsınız. Ya da ortaokul/lisedeyken giydiğiniz, eğildiğinizde her yeriniz açılma garantili en düşük derece belli jean pantolonlarınızı. Kolları yakaları yumuş yumuş hırkalarınızı da. Hepsi yine moda piyasasına çıktı, alıcısını bekliyor hatta çok satılacaklarından eminler. E daha önce de zincirli baggy pantolonlar, taşlı tuşlu kıyafetler, kelebek desenleri tekrar görücüye çıkmıştı. Paris Hilton, Britney Spears, Destiny’s Child ve zamanının nice ünlü influencerlarının giydiği her şey piyasaya süzüldü. Hatta old money gibi bir çok trendin de çıkış noktasına yine nostaljik kaçamak denilebilir. Tamam da, nedir bu modadaki nostalji sevdası? Kocaman, taşlı ve püsküllü kemerlerinizi bağlayın, zira psikolojinin modadaki etkisine hızlı bir giriş yapıyoruz! 

Y ve Z kuşaklarıyla körüklenen bu nostalji sevdası, y2k(Year 2000) yani milenyum devrinin modaya entegre olmasıyla devam etti. Önceki kuşakların da nostalji sevdalısı olduğunu biliyoruz fakat modaya bu kadar aksetmiyordu, yeni trendlerin eski trendlerle harmanlanmasına alışıktık. Bu sefer her şey aldı başını gitti, birden bire her yerde eskiye özlem tadında ürünler görmeye başladık. Ssense adındaki department store sitesinin de y2k etkili koleksiyonlarla ve okul çocuğu tarzı kıyafetlerle yaptığı son haberi yine her şeyi doğruladı: Nostalji buraya kazık çaktı, gidesi de yok. Kanıtlı ilerleyelim; Marc Jacobs, HEAVEN isimli bir y2k markası çıkarttı. Blumarine zaten komple öyle ilerliyor, markanın kimliği değişti resmen. Bu da yetmemiş gibi, bu iki marka birleşip bir koleksiyon çıkarttılar. Şimdi de Thom Browne, KNWLS ve Collina Strada gibi markalar abarta kabarta bu trend üzerinden devam ediyorlar.

Psikolojik olarak, dünya çapındaki olumsuz yaşam koşulları ve gittikçe kötüleşiyor gibi görünen durumlar özellikle gençlerin bakış açılarını karartırken tutunacak bir şey arayışına getiriyor. Özellikle 2020 yılına denk gelen pandemi zamanı, geleceğin korkutucu bilinmezliğinde daha konforlu hissetmek isteğine yol açtı. İşte tam o sıralar başladı bu y2k yenilenmesi macerası. E hala da devam ediyor haliyle. Bilim insanları ve psikologlar bunu “enclothed cognition” isimli bir teoriyle açıklıyorlar. Türkçeye tam çevirisi olmasa da, giydiğimiz kıyafetlerin düşünce şeklimizi değiştirdiğinden bahsediyorlar aslında burada. İşe eşofmanlarımızla gittiğimizi düşünseniz ya; vallahi masa başı uyku saatleri ayarlardık herhalde. Ya da bir buluşma öncesi, evde hazır ve nazır beklerken yaşadığımız rahatsızlık hissi. Tam olarak da nostaljik trendlerin olay bu: “ah o zamanlar ne güzeldi, ne rahattık, ne mutluyduk” hissiyatıyla birleşmek isteği. 

Aslında y2k modasının çok kötü bir itibarı var akıllarımızda, fakat büyük markalar sağolsunlar öyle bir yedirdiler ki günümüz kıyafetlerine; “ayy bu ne hayatta giymem” diyeceğimiz her şeyi bir arzu nesnesi haline getirdiler. Yani nostaljiyle modern zamanları birleştirip, o zamanları şimdide yaşama fırsatı tanıdılar bize. Biz de dünden hazırmışız ya, hoop diye kabul ettik, y2k esintili her şeyi giyindik kuşandık, sokaklara fırladık. Bu esnada o zamanları hakkıyla yaşayamamış, o dönemler çocuk kalmış bir kesim daha var. Zillenial dediğimiz, millenial(Y kuşağı) ve Gen-Z (Z kuşağı) arasında sıkışıp kalan güruh da “yahu ben o zamanlar bunları giyemedim ama televizyonda çok görürdüm, içimde kaldı” psikolojisiyle bu trendin esintilerini fırtınaya çevirmekte büyük rol oynadılar. 

Hala her yerde bu fırtına, kasırgaya döneyazmış bir şekilde devam ediyor. Hem hazır giyim markaları hem de devlerin hepsinde y2k hastalığı tam gaz devam. Biz kendimizi bu kıyafetlerin içinde mutlu hissettiğimiz sürece de devam edecek. O halde ben kargo pantolonum ve grafik desenli tişörtümle dışarı çıkıyorum, sizinle taşlı jeanleriniz içinde görüşmek üzere!

Kapak Fotoğrafı: Blumarine

İlginizi çekebilir: Chic Magger’dan Sürrealist Estetik