Nike markası, Michael Jordan NBA’de draft edilmeden (NBA seçmelerinden) önce de popüler bir markaydı. Fakat kritik bir dönüm noktasından sonra nasıl alıp yürüdüğünü güzel bir işçilikle sunuyor “Air”. Kapitalizme, markalaşmaya, spor ekonomisine ve pazarlama konularına dair minimal dozda enjeksiyon uyguluyor, ne sıkıntıdan fenalık getirtiyor ne de çok yüzeysel anlatıp karşısındakine çocuk muamelesi yapıyor, her şey kıvamında. Amerika’da yakın zamanda vizyona giren film, hızlı bir karar ile dijitale taşınmaya karar verdi. Amazon Prime Video kullanıcıları için keyifli bir gerçek hikâyenin ürünü olan bu film platformda yerini aldı, sizleri bekliyor.

Matt Damon’ın, işini hakkıyla yapan insan rollerinde Hollywood’ta bir numara olduğunu düşünüyorum. Bu hikâyede de çılgınca bir karar alıp onun arkasında durduğunu fark ettiğimiz an diyoruz ki, “Nike’ı Nike yapan adam buymuş tamam”. Sonunun nasıl biteceğini biliyor olmamıza rağmen hiç sıkılmadan izleyebiliyoruz. Odaklanma sorunu yaşayan izleyici profili için biçilmiş kaftan. Çok sakin taktiklerle dikkatinizi ekranda tutuyor, anlık ayarsız iniş ve çıkışlar yok hiç. Başlangıçta basketbol piyasasının kimlerin elinde olduğunu söylüyor film. 80’li yıllar, Converse sektörde lider, Alman panzeri Adidas hemen arkalarından geliyor. Bu iki marka oyuncularla sponsorluk anlaşmaları imzalarken pek de zorlanmıyor malum. Ama Nike’ın pazar payı düşük, ikna edici olmak için risk almaları gerekiyor, o risk de Michael Jordan…

250 bin dolar bütçe ile basketbol departmanındaki harcamaları nasıl yapacağını kara kara düşünen ana karakterimiz, yahu 250 bin dolara 3 tane vasat basketbolcu ile anlaşacağıma, 1 tane yıldızla anlaşayım daha iyi şeklinde bir fikir ortaya atıyor. Buraya kadar çok dahiyane bir durum söz konusu değil. Fakat hedefledikleri genç çocuk Michael Jordan, Adidas’tan başka bir şey giymem diyor. Nike’a toplantı için randevu bile vermiyor. Fakat bu film bir Hollywood filmi, Ben Affleck çekiyor, Matt Damon sürüklüyor. O Michael Jordan’ın Adidas giyme ihtimali var mı? Yok tabii ki… Tarihin kendisi ile Hollywood’un aşina olduğumuz dinamikleri sımsıkı bir yumruk oluyor ve masayı kırıyor.

Editör Notu: Yazının devamı spoiler içermektedir.

Filmin en keyifli kısımları işin içine anne Jordan’ın girdiği ve ayakkabı başına komisyon kopardığı anlar. Muhteşem bir oyunculuk performansı ile resmen rolü yaşıyor. En sıkıntılı kısımlar ise Jordan’ın yüzünü göstermemek için atılan sinematik taklalar. Böyle şeyler ne olursa olsun filmin ciddiyetine zarar veriyor bence, bilmiyorum sizler ne düşünürsünüz. Jordan’ın hayatını trajik bir şekilde kaybetmiş olan babasını canlandıran adamın da neşesi direkt izleyiciye geçiyor, ebeveynlere bayıldım özetle. Ben Affleck’in kendisine marjinal bir rol biçtiği ve aynı zamanda yönetmenlik becerilerini geliştirmeye çalıştığı gözlerden kaçmıyor. Efsane ayakkabının tasarımındaki motivasyonu ve süreci öğrenmiş olmaktan keyif duydum, umarım izleyenler de beğenmiştir.

Sinema dünyasına ve filmlere dair paylaşımlarıma Instagram üzerindeki film blogumdan (@atıptutuyorum) ulaşabilirsiniz.

Kapak Fotoğrafı: Air (2023)

İlginizi çekebilir: Halil Şimşek’ten Düet Ekibi ile Sohbet