Bazı filmler vardır, izledikten sonra yüzünüze midenize sayısız yumruk yemiş gibi olursunuz. Filmin size anlattıkları, aslında yüzleşmek istemediğiniz gerçekleri yüzünüze vurur. Dün Akher Ayam El Madina’dan çıktıktan sonra tüm bu saydıklarımı yaşadım ben.

Akher Ayam El Madina / In the Last Days of the City / Şehrin Son Günlerinde

2009 yılında Kahire’deyiz. Henüz devrim olmamış. Sokaklar yangın yeri. Bir yandan muhaliflerin gösterileri, diğer yandan Hüsnü Mübarek yanlılarının savunma gösterileri. Ülkede olağanüstü hal var, her yer polis, panzerler, zırhlı araçlar kaynıyor. Halkın imkanı olanları Bağdat’ta, Beyrut’ta olanlardan ders almış olacak ki başka ülkeye gitmenin hazırlığındalar.

Khalid ise tüm bu kaosu, keşmekeşi uzaktan bir yabancı gibi izliyor. Annesi ölmek üzere hastanede onunla ilgileniyor. Bir yandan ev arıyor ama bir türlü istediği gibi bir ev bulamıyor. Kalbi kırık Khalid’in, çok sevdiği Laila’sı ülkeyi terk etme hazırlığında. Bir de tamamlayamadığı belgeseli var Khalid’in. Yaşadığı yerden vazgeçmek zorunda kalmış insanların hikayelerini, kendi geçmişinden hikayeleri anlatmak istediği belgeseli. Tıpkı Kahire gibi Khalid’in belgeseli. Parça parça, bölünmüş görüntüler bir türlü uyuşmuyor. Bir türlü tamamlanamıyor belgeseli.

Çevresindekilere seyirci Khalid. Laila’nın gidişini, annesinin ölüme her gün biraz daha yaklaşmasını, Kahire’nin her gün biraz dağılmasını, kendi ülkelerini terk etmek zorunda kalan arkadaşlarını, savaşın ortasında ülkesine tutunan arkadaşlarını, devrimden sonra şehrini kirlenmiş hisseden arkadaşlarını, sokaklardaki gösterileri, polislerin haksız yere bir çocuğu dövmesini, her şeyi uzaktan bir göz olarak izliyor. Sanki bir hayalet gibi…

Büyük bir sorunu merkezine alıyor aslında film. Dünyada hiçbir yer, doğup büyüdüğün mensubu olduğun ülke gibi hissettirmeyecek sana. Ancak ülkende kalırsan da ya öleceksin ya da tüm bu kaostan sonra ülkeni bambaşka olarak bulacak ve onu kirlenmiş bulacak kabullenemeyeceksin. Ya romantik bir insan gibi ülkende kalacaksın ya da gerçekçi olup başka bir ülkede mülteci olmayı kabul edeceksin.

Bir şehrin son günlerine tanık olmak nasıl hissettiriyorsa, film onu tamı tamına hissettiriyor. Sizi derinden sarsıyor. Yönetmenliğini Tamer El Said’in yaptığı, başrollerini Khalid Abdalla, Laila Samy, Hanan Youssef’in üstlediği mut filmi mutlaka seyredin.

IMDb: 7.1/ 10